Dumanak ng dugo, bumaha ng luha, umagongong ang hiyaw na tulong. Takbo rito, takbo roon, tago rito, tago roon.

Nakaririndi ang pag-iyak.

Nagmistulang bulubundukin ang paligid, dahil sa tumbon-tumbon na mga bangkay na nakakalat. Nakakatakot, nakabibingi ang mga ingay na likha ng mga pasabog at bomba.

Ang putukan at barilan ay nagmistulang sirang plaka, paulit-ulit.

Sa bawat pagtilapon ng bomba ay kasabay ng pagtilapon ng bangkay, at sa bawat pagputok ng kanyon ay may hagulhol na kasabay.

Nakipaglaban, nakidigma at nagka-isa ang mga katipunero, upang makamtan ang kasarinlan, at ipagtanggol ang inang bayan.

Saklay-saklay nina Andres at ng kanyang hukbong sandatahan ang tabak at baril habang ibinabandera ang duguan at punit-punit na bandila.